Ulisses

Pięknie napisana książka, streszczenie całego życia ludzkiego.

Pięknie napisana książka, streszczenie całego życia ludzkiego.

Najbliższa mi książka ze wszystkich jakie poznałem. Mam relacje z nią jak ze starym kumplem, jest paskudny, nudny i denerwujący, ale przynajmniej okazuje prawdziwego siebie

Najbliższa mi książka ze wszystkich jakie poznałem. Mam relacje z nią jak ze starym kumplem, jest paskudny, nudny i denerwujący, ale przynajmniej okazuje prawdziwego siebie

To było jak Biblia - długie, zawiłe i trudne, przy kilku naprawdę niezłych momentach można poczuć coś w rodzaju podziwu i szacunku, ale pozostałe 70-90% zupełnie człowieka nie obchodzi, aż się serce kroi przy czytaniu. W ostatnim rozdziale miałam flashbacki z czytania Marqueza, jak przez kilkadziesiąt stron nie zobaczyłam ani jednej kropki. Nie dla mnie wielka literatura! Żywić się będę póki co young adultami, bo od Ulissesa prawie dostałam padaczki

To było jak Biblia - długie, zawiłe i trudne, przy kilku naprawdę niezłych momentach można poczuć coś w rodzaju podziwu i szacunku, ale pozostałe 70-90% zupełnie człowieka nie obchodzi, aż się serce kroi przy czytaniu. W ostatnim rozdziale miałam flashbacki z czytania Marqueza, jak przez kilkadziesiąt stron nie zobaczyłam ani jednej kropki. Nie dla mnie wielka literatura!...

To mój największy czytelniczy eksperyment. Przyznam szczerze, że byłem nieco w szoku, gdyż treść mnie zwyczajnie pokonała. Jednakże jest coś niesamowitego w samej końcówce, ten kobiecy monolog bez przecinków. W jego trakcie, dusza rośnie i wszystko staje się dla nas jasne, jakieś zrozumiałe. I towarzyszący temu, Irlandzki krajobraz wysp, z latarnią morską, skałami i słońcem. Przypomina się końcówka filmu "Moja lewa stopa" z Danielem Day Lewisem.

To mój największy czytelniczy eksperyment. Przyznam szczerze, że byłem nieco w szoku, gdyż treść mnie zwyczajnie pokonała. Jednakże jest coś niesamowitego w samej końcówce, ten kobiecy monolog bez przecinków. W jego trakcie, dusza rośnie i wszystko staje się dla nas jasne, jakieś zrozumiałe. I towarzyszący temu, Irlandzki krajobraz wysp, z latarnią morską, skałami i...

Jedna z ważniejszych dla mnie powieści. Napisać ją mogł tylko ktoś o "galaktycznym" talencie. Umieściłbym ją wśród 10 największych dzieł literackich w historii.
Lubię dwa przekłady.

Jedna z ważniejszych dla mnie powieści. Napisać ją mogł tylko ktoś o "galaktycznym" talencie. Umieściłbym ją wśród 10 największych dzieł literackich w historii.
Lubię dwa przekłady.

Arcydzieło.

Arcydzieło.

Tłumaczenie Świerkockiego wspaniałe - nawet, jeśli nie kupiłem go od pierwszych stron. Warto czytać równocześnie z "Łodzią Ulissesa". Choć pojedyncze rozwiązania na pewno nie zadowolą wszystkich, to jednak całość rewelacyjna - czapki z głów!

Tłumaczenie Świerkockiego wspaniałe - nawet, jeśli nie kupiłem go od pierwszych stron. Warto czytać równocześnie z "Łodzią Ulissesa". Choć pojedyncze rozwiązania na pewno nie zadowolą wszystkich, to jednak całość rewelacyjna - czapki z głów!

Wybitne wydanie: dogłębne eseje wprowadzające do każdego rozdziału, mapy, zdjęcia oraz faksymile pierwszego wydania z dołączonymi przypisami. Coś wspaniałego!

Wybitne wydanie: dogłębne eseje wprowadzające do każdego rozdziału, mapy, zdjęcia oraz faksymile pierwszego wydania z dołączonymi przypisami. Coś wspaniałego!

"Ulisses" to monumentalna, przełomowa i dziwaczna powieść o (prawie) wszystkim Jamesa Joyce'a. Mimo wszystko epitety, jakie mogę tu zawrzeć, nie wystarczą do opisania jej w moich odczuciach, 1,5 miesiąca czytania przyniosło ich najzwyczajniej w świecie zbyt wiele. Wolałbym zatem zachęcić Was do przeczytania choćby jednego rozdziału tego dzieła. Jest ich 18, a prawdę mówiąc to w każdym ktoś znajdzie coś dla siebie, każdy jest, mniej lub bardziej udanym, eksperymentem literackim, który wpłynął na późniejszą literaturę, tzw. współczesną. "Ulisses" wydaje się ukazywać ten skok cywilizacyjny, kulturowy i technologiczny jaki dokonał się na przełomie XIX i XX wieku, pod tym względem niektóre rozdziały powieści można traktować jako encyklopedię epoki, co niezwykłe, napisaną przez jednego człowieka z Dublina. Tu się wkradła moja ocena samego pisarza, bo on dokonał niesamowitej przemiany sposobu pisania, patrząc na poprzednią powieść Joyce'a "Portret artysty z czasów młodzieńczych", choć zaistniałe zmiany nie zawsze mi odpowiadają, ta powieść to świadectwo upadku epoki wiktoriańskiej, jest przeładowana tym, czego społeczeństwo się wstydzi i stara się ukrywać.

"Ulisses" to monumentalna, przełomowa i dziwaczna powieść o (prawie) wszystkim Jamesa Joyce'a. Mimo wszystko epitety, jakie mogę tu zawrzeć, nie wystarczą do opisania jej w moich odczuciach, 1,5 miesiąca czytania przyniosło ich najzwyczajniej w świecie zbyt wiele. Wolałbym zatem zachęcić Was do przeczytania choćby jednego rozdziału tego dzieła. Jest ich 18, a prawdę mówiąc...

Od od dnia Świętego Patryka próbuję czytać tę książkę. W przeszłości już kilka razy zabierałem się z nią, ale nigdy nie przebrnąłem przez więcej niż kilkanaście stron. Do sięgnięcia po Ulissesa kolejny raz zachęciło mnie omówienie nowego tłumaczenia autorstwa Macieja Świerkockiego i towarzyszącego mu czegoś w rodzaju przewodnika - Łódź Ulissesa. To, co w tej książce uderza od pierwszych stron to zagęszczenie tekstu, znaczeń, nawiązań do Biblii, ale też historii i zwyczajów irlandzkich. I specyficzna narracja dziejaca się na wielu plaszczyznach: w głowie danej postaci, pisarza, który akurat opisuje otoczenie, reakcje innego bohatera, poprzez monologi i dialogi, które często wyglądają na zwariowane, chaotyczne. Mam świadomość, że znakomita część tego „słownika” Joyce’a jest dla mnie niezrozumiała. Jedynie fragmenty nawiązujące do rytuałów i zachowań religijnych oraz tekstów Biblią jakoś jestem w stanie rozszyfrować i zrozumieć.
Ciężko mi się go czyta, nie wiem, czy będę miał tyle samozaparcia, aby wytrwać do końca. Na razie nie widzę powodu do sławy tej książki, a jedynie różne zabiegi pisarskie, zabawy słowne, naturalistyczne opisy, ciągłe nawiązywanie do seksu i wycieczki przeciw kościołowi i religii.

Od od dnia Świętego Patryka próbuję czytać tę książkę. W przeszłości już kilka razy zabierałem się z nią, ale nigdy nie przebrnąłem przez więcej niż kilkanaście stron. Do sięgnięcia po Ulissesa kolejny raz zachęciło mnie omówienie nowego tłumaczenia autorstwa Macieja Świerkockiego i towarzyszącego mu czegoś w rodzaju przewodnika - Łódź Ulissesa. To, co w tej książce...